<strong>Directe orale anticoagulantia</strong> (DAA's) hebben ontegenzeggelijk een grote vooruitgang geboekt op het gebied van hun consistentere werkzaamheid, wat grotendeels te danken is aan hun gebruiksgemak. Maar hebben ze de voorkeur in alle gevallen <strong>waarin antistolling nodig is</strong>? Uit een overzicht van gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken, uitgevoerd door een internationaal team en gepubliceerd in het Journal of the American College of Cardiology, blijkt dat AOD's : <ul> <li>mag niet worden gebruikt door zwangere vrouwen, vrouwen die borstvoeding geven en vrouwen met nierfalen in het eindstadium.</li> <li>zijn sterk gecontra-indiceerd bij patiënten <ul> <li aria-level="1">met mechanische hartkleppen of linkerventrikel ondersteuning,</li> <li aria-level="1">die antifosfolipidensyndroom hebben (een auto-immuunziekte die overigens <a href="https://medipodcast.eu/nl/thema/zeldzame-ziekten/" target="_blank" rel="noopener">zeldzaam</a> is),</li> <li aria-level="1">met atriumfibrillatie geassocieerd met reumatische hartziekte.</li> </ul> </li> <li aria-level="1">zijn niet beter dan K-vitaminen en zijn misschien zelfs minder veilig <ul> <li aria-level="1">bij percutane vervanging van de aortaklep,</li> <li aria-level="1">in gevallen van embolische beroerte van onzekere oorsprong.</li> </ul> </li> </ul> Dit alles kan perfect worden samengevat in een <a href="https://www.jacc.org/doi/10.1016/j.jacc.2023.10.038" target="_blank" rel="noopener">eenvoudig te downloaden overzichtsfiguur</a>. Het artikel op belicht ook klinische scenario's waarvoor onvoldoende bewijs is om een beslissing te nemen.