Hoewel depressie zich voornamelijk op psychologisch niveau manifesteert, blijft het een feit dat het gepaard gaat met metabole veranderingen en dat de twee fenomenen een onderliggende chronische ontsteking toestand delen.
Het resultaat is een overvloed aan onderzoeken die op zoek zijn naar markers die kunnen leiden tot de ontdekking van nieuwe therapeutische doelen om patiënten te helpen die niet reageren op antidepressiva.
In een onderzoek gepubliceerd in Translational Psychiatry , rapporteert een Noord-Amerikaans team 448 metabolieten te hebben gemeten bij 193 jongvolwassenen (mediaan 29 jaar, waarvan 99 leden aan een zware depressie met zelfmoordgedachten) met als doel enkele metabolieten te vinden die mogelijk verband houden met depressie en zelfmoordgedachten.
Over het geheel genomen toont dit werk aan dat in 75% van de gevallen de veranderingen in een bepaalde metaboliet verschillen van individu tot individu. Echter, in het geval van suïcidale ideatie geassocieerd met een depressie die refractair is voor behandeling, getuigen de aangetaste metabolieten allemaal van een abnormale mitochondriale functie en het bestaan van reducerende cellulaire stress.
Zoals Robert K Naviaux uitlegt in een persbericht: “Geen van deze metabolieten is een wondermiddel dat iemands depressie volledig zal omkeren. Maar onze resultaten vertellen ons dat er misschien dingen zijn die we kunnen doen om het metabolisme in de juiste richting te sturen zodat patiënten beter reageren op een behandeling, en in de context van zelfmoord kan dat net genoeg zijn om mensen ervan te weerhouden de sprong te wagen“.
