Cholecystectomie voorstellen aan mensen die klagen over buikpijn en galwegstenen is natuurlijk verleidelijk, maar is het effectief? Daar ben ik niet zo zeker van! In 2019 werden in de <b>SECURE-studie </b>patiënten met symptomatische biliaire lithiasis gerandomiseerd naar een conventionele beheerstrategie-arm of naar een <b>beperkende beheerstrategie-arm </b>die de mogelijkheid van cholecystectomie alleen bood in het geval van herhaalde aanvallen met ernstige pijn. <a href="https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31036336/" target="_blank" rel="noopener">Op 1 jaar</a>, documenteerde deze studie een lagere frequentie van chirurgische ingrepen in de restrictieve strategie arm en toonde aan dat de <b>symptoomlast </b>vergelijkbaar was in de 2 armen. De <b>5-jaars follow-upgegevens </b>van dit onderzoek, gepubliceerd in <a href="https://jamanetwork.com/journals/jamasurgery/fullarticle/2822575" target="_blank" rel="noopener">JAMA surgery</a>, laten nog steeds een iets lager interventieratio zien bij patiënten in de arm met de restrictieve strategie en laten zien dat dit niet gepaard gaat met een toename van biliaire complicaties, noch dat het de operatie en de nawerkingen ervan gecompliceerder maakt wanneer er geopereerd moet worden. Maar het belangrijkste resultaat van deze langetermijn follow-up is ongetwijfeld dat, ongeacht de gekozen strategie, slechts <b>twee derde van de patiënten </b>na cholecystectomie <b>pijnvrij is</b>. Dit roept vragen op over de oordeelkundigheid van onze huidige selectiecriteria voor patiënten en zet ons ertoe aan om <b>de indicaties voor </b>cholecystectomie <b>serieus te heroverwegen</b>.