Een paper gepresenteerd op het Heart Failure 2025 congres (Belgrado, Servië 17-20 mei) biedt nieuwe informatie over de bijdrage van obesitas aan het risico op hartfalen.
We weten dat het risico op hartfalen toeneemt met de body mass index (BMI), maar deze index wordt beïnvloed door geslacht en etniciteit en houdt geen rekening met de verdeling van lichaamsvet, terwijl juist peri visceraal vet het schadelijkst zou zijn voor het cardio metabolisme.
Een Zweeds team onderzocht dit aspect daarom aan de hand van de verhouding tussen taille en lengte (rTT/H), die een betere weerspiegeling is van deze zogenaamde centrale obesitas.
In totaal werden 1.792 proefpersonen uit het Malmö Preventive Project geselecteerd: gemiddelde beginleeftijd 67 jaar, 27% vrouwen, mediaan rTT/H 0,57 (interkwartielbereik 0,52 – 0,61). Vanuit cardio metabolisch oogpunt is het ideaal om een rTT/H < 0,5 te hebben, d.w.z. een middelomtrek van minder dan de helft van onze lengte.
Over een mediane follow-up van 12,6 jaar ontwikkelden 132 patiënten een CI en dit risico was positief en significant geassocieerd met rTT/H, HR 1,34 (95% CI 1,12 – 1,61) voor elke toename van één standaarddeviatie in rTT/H (p=0,001).
Proefpersonen in het hoogste kwartiel van rTT/H (mediaan 0,65) hadden een bijna 3 keer hoger risico dan proefpersonen in de andere drie kwartielen, HR 2,71 (1,64 – 4,48) p<0,01.
Deze resultaten suggereren dat centrale obesitas een voorspellende factor is voor een hartaanval, dat het risico het grootst is bij mensen met de meeste obesitas en dat maatregelen om obesitas te verminderen waarschijnlijk het grootste effect hebben.
