In minder dan 3 weken tijd werd mijn aandacht getrokken door een onderzoek naar voeding en obesitas bij muizen. Het moet gezegd worden dat de koppen van de persartikelen die over dit onderzoek berichtten (durf ik het te zeggen) genoeg waren om van te watertanden.
Oordeel zelf:
- Scientists Develop Drug That Prevents Weight Gain in Junk-Food-Eating Mice
- New Drug Reverses Obesity and Lowers Cholesterol in Mice Despite High Fat Diet
- Breakthrough Drug Trial in Mice Reverses Obesity Without Affecting Appetite
In het eerste geval slaagde een kleine molecule (in dit stadium bekend onder het chemische acroniem CPACC) erin gewichtstoename te voorkomen bij 14 weken oude muizen die continu (tot 1 jaar lang) gevoed werden met het equivalent van wat bij mensen als junkfood wordt beschouwd.
Alle details hier.
In het tweede geval veroorzaakte de geteste verbinding (KDS2010) een toename van het vetweefsel metabolisme, een vermindering van de vetopslag en gewichtsverlies, ondanks het feit dat het geen invloed had op de hoeveelheid voedsel (vetrijk dieet) die door de muizen werd geconsumeerd.
Volledige details hier.
In het derde geval, ten slotte, verminderde toediening van de geteste stof (axitirome), via een medium dat deze stof rechtstreeks in de lever bracht, de zwaarlijvigheid, ook al bleven de muizen dezelfde trek houden in het calorierijke dieet waaraan ze onderworpen bleven.
Volledige details hier.
Een mooie wetenschappelijke prestatie, maar wat me de meeste zorgen baart is de zeer waarschijnlijke uitkomst van het verhaal, gezien het feit dat zoveel eten als we willen zonder aan te komen de droom is van een groot deel van de mensheid.
Concreet: als dit alles ooit wordt bevestigd bij mensen, ben ik bang dat de boodschap die op een min of meer slim vermomde manier wordt overgebracht, zal zijn dat je kunt eten wat je maar wilt (wat in het algemeen ver afstaat van het concept van gezond eten) zonder bijzondere gezondheidsproblemen en zonder dat je weegschaal ontploft.
Is dit echt redelijk? We horen graag jouw mening over deze belangrijke kwestie.
Voeding is complex
Blind staren op enkel obesitas, bmi , buikomtrek edgl verwaarloost ten gronde de andere effecten van voedsel..uw beste medicijn!
Veel dikke mensen zijn immers metabool gezond..en omgekeerd evenzeer
Bekijk het hele plaatje en vnl de ontstekingstoestand van een organisme
Deze is gelinkt aan de meeste zgn.beschavingd.s-ziekte..hart-en vaatziekten,kanker,cognitie,diabetes..en dus veroudering
Calorierestrictie blijft nummer 1 als anti-aging middel en wordt moleculair-genetisch mooi verklaard
Veel eten met pillen zonder obees te worden toont dus maar een klein aspect van heel de problematiek
Uit ervaring (persoonlijk en bij patiĂ«nten) leerde ik dat alleen een bewuste, geleidelijke — dus haalbare ! — aanpassing van je voedingsgewoonten kans geeft op het duurzaam onder controle houden van je gewicht. Zelfs dan lukt het alleen, wanneer je voor jezelf een sterke, persoonlijke ‘motivator’ vindt: een individuele reden waarom je je gewicht onder controle wil houden en dus de duurzame aanpassing van je manier van eten en bewegen kan volhouden.
Beide factoren zijn absoluut noodzakelijk:
— een degelijke coaching of een diepe zelfevaluatie om je ‘motivator’ te vinden. Die is in principe niet ‘rationeel’ (hoewel we alleen op dat niveau werken bij preventie-advies!) en hoeft zelfs helemaal niet ‘EBM’ te zijn. een sterke ‘motivator’ vind je meestal in familiale drijfveren (‘voor je partner en kinderen kunnen zorgen of samen met hen een leuk leven leiden). Of in eigen levenskwaliteit (bv. ‘een geliefde sport op behoorlijk niveau kunnen beoefenen’).
— van zodra je die motivator beet hebt: een degelijke coaching om gezonder te eten en voldoende te bewegen. Ervaring leert dat WeightWatchers bv. op het goede spoor zit, met een aanpak die geleidelijk gezondere patronen in je leven brengt. paradoxaal genoeg is een eerste belangrijke stap bv. dat je 5 x per dag eet (let op: dat is inclusief een gezond ‘tussendoortje’ in het midden van de voormiddag en de namiddag; waardoor je de drie andere maaltijden geleidelijk ‘lichter’ kan maken en toch nooit honger hebt…)
Noch ‘diĂ«ten’ (welke dan ook!), noch ‘medicatie’ (zelfs de meest recente en werkzame) geven een langdurig resultaat.
Met ‘langdurig’ bedoel ik dus niet een half jaar of en jaar, maar wel degelijk meer dan 10 jaar lang of levenslang.