Intensief plagen vooraf, presentatie in een late wetenschappelijke sessie op de gerenommeerde jaarlijkse bijeenkomst van de American Heart Association (AHA 2023, Philadelphia 11-13 november), met gelijktijdige publicatie vergezeld van een editorial in het prestigieuze New England Journal of Medicine, alles was in het werk gesteld om ervoor te zorgen dat de SELECT-studie (Semaglutide and Cardiovascular Outcomes in Patients with Overweight or Obesity Who Do Not Have Diabetes) niet onder de radar zou verdwijnen en op grote schaal bekend zou worden gemaakt onder artsen (voorschrijvers) en het publiek (potentiĂ«le consumenten).   Â
Dat gezegd hebbende, wat vertelt dit onderzoek ons over niet-diabetische proefpersonen met overgewicht of obesitas met een voorgeschiedenis van cardiovasculaire voorvallen (met andere woorden, secundaire preventie)?
Dit vertelt ons dat in vergelijking met placebo, wekelijkse injecties van 2,4 mg semaglutide geassocieerd waren met een vermindering van 20% van het primaire eindpunt (een samenstelling van cardiovasculair overlijden, myocardinfarct of niet-fatale beroerte) over een gemiddelde follow-up van 40 maanden. Specifiek kwam een van deze voorvallen voor bij 6,5% van de 8.803 patiĂ«nten in de semaglutide-arm versus 8% van de 8.801 patiĂ«nten in de placebo-arm HR 0,80; 95% CI 0,72-0,90; P<0,001.Â
Dat is allemaal goed en wel, daar bestaat geen twijfel over, maar het is jammer om het hierbij te laten, want er zijn andere resultaten die net zo interessant zijn, maar die niet de aandacht krijgen die ze verdienen.Â
– Een zorgvuldige lezing van het artikel laat zien dat alleen het primaire eindpunt de significantiedrempel haalt, cardiovasculaire sterfgevallen (het eerste secundaire eindpunt) zijn niet significant lager met semaglutide, en gezien de hiĂ«rarchische aard van statistische tests kan geen van de andere resultaten als vanzelfsprekend worden beschouwd, ook al zijn ze allemaal in de goede richting. Â
– Om erachter te komen of alle proefpersonen (ongeacht het type eerdere gebeurtenis) baat hebben bij de behandeling, moet een bijlage worden gedownload, waaruit helaas blijkt dat alleen patiĂ«nten met een eerder hartinfarct een significante afname van het aantal gebeurtenissen in het primaire eindpunt hebben.
– Tot slot wordt ergens in het artikel vermeld dat het gemiddelde gewichtsverlies met semaglutide ongeveer 9,4% is, wat dus bijna in zijn eentje het cardiovasculaire voordeel zou kunnen verklaren.
Dus ik ben natuurlijk een beetje verbaasd en bedroefd om in een persbericht te lezen dat semaglutide, bekend om zijn anti-obesitas eigenschappen, ook een ander voordeel zou kunnen hebben, namelijk het verbeteren van de hartgezondheid.
Moraal : zoals vaak het geval is, zit de duivel in de details âŠ
