Het verhoogde cardiovasculaire risico bij mensen met T2DM rechtvaardigt een strengere controle van de bloedsuikerspiegel en de klassieke <b>cardiovasculaire risicofactoren</b>. Is dit het beste wat we kunnen doen? Misschien niet, volgens gegevens van een cohort van meer dan 16.000 mensen die tussen 2006 en 2010 waren opgenomen in de <b>UK Biobank</b>, die allemaal T2DM hadden en aanvankelijk vrij waren van hart- en vaatziekten. De onderzoekers keken naar de impact van <b>ademhalingsfunctie stoornissen gedetecteerd door spirometrie </b>op het optreden van cardiovasculaire aandoeningen (een samengesteld criterium bestaande uit hartfalen, beroerte, infarct en cardiovasculaire dood) en op sterfte door alle oorzaken. Ze rapporteren in <b>Diabetes Care </b>dat mensen met spirometrische afwijkingen (23,4% van het totale cohort), over een mediane follow-up van bijna 14 jaar en vergeleken met mensen zonder spirometrische afwijkingen, een significant hoger risico hebben op het optreden van het <b>cardiovasculaire samengestelde eindpunt </b>en <b>overlijden door alle oorzaken</b>. De personen met het grootste risico voor deze twee criteria lijken degenen te zijn bij wie <b>de FEV1/FVC-ratio </b>boven de ondergrens van normaal blijft, maar bij wie <b>de FEV1 </b>lager is dan normaal (respectievelijk +53% en +52%). Deze <a href="https://doi.org/10.2337/dc24-2188" target="_blank" rel="noopener">resultaten</a> zouden mensen met T2D moeten aanmoedigen om hun longfunctie te controleren om degenen met een verhoogd risico te identificeren.