Door hersenscans te onderzoeken met behulp van een algoritme voor kunstmatige intelligentie, hebben Amerikaanse onderzoekers afwijkingen geïdentificeerd in het functioneren van twee specifieke hersengebieden bij mensen die aan psychose lijden.
De regio’s in kwestie zijn:
- aan de ene kant de anterieure insula, waar zich een cruciaal deel van het saillantie netwerk bevindt, d.w.z. een filter die de enorme hoeveelheid interne en externe informatie waarmee we voortdurend worden geconfronteerd, sorteert, zodat we onze aandacht kunnen richten op de belangrijkste/relevante/saliente informatie;
- het ventrale striatum en de bijbehorende dopamine banen, die sommige van onze handelingen reguleren door de te verwachten positieve resultaten te voorspellen of erop te anticiperen (controle van het zoeken naar beloning).
Afhankelijk van de onderzoekers tasten deze afwijkingen het cognitief functioneren in meer of mindere mate aan (de notie van een continuüm zonder duidelijke scheidslijn tussen normaal en abnormaal functioneren) en laten ze zelfs indringende gedachten die losstaan van de realiteit (hallucinaties en wanen) overheersen, wat leidt tot manifestaties en gedrag die we psychose noemen.
Zoals vaak het geval is met dit soort werk, wordt vermeld dat het zou kunnen leiden tot nieuwe diagnostische en/of therapeutische benaderingen, maar het is om een heel andere reden dat ik ervoor gekozen heb om met jullie over dit werk te praten.
Dit is hoofdzakelijk, zo niet uitsluitend, vanwege de onderliggende boodschap die wordt overgebracht. In essentie is niet alles zwart-wit en dit moet de manier veranderen waarop we denken over psychiatrische ziekten en geestelijke gezondheid.
Beter begrip = minder stigma en meer medeleven.
Een mooie boodschap
