Het polycysteus ovarium syndroom (PCOS) komt voor bij 5-10% van de vrouwen in de vruchtbare leeftijd. Tot op heden zijn de afwijkingen van het hormonale systeem die dit syndroom veroorzaken echter slecht gekarakteriseerd. Recente gegevens wijzen op de rol van oestradiol, een hormoon dat essentieel is voor de ontwikkeling van follikels. PCOS wordt juist gekenmerkt door een <b>ophoping van onvolgroeide follikels </b>in de eierstokken van patiënten. Het onderzoek was gebaseerd op monsters van vrouwen met en zonder PCOS, als onderdeel van een medisch geassisteerd voortplantingsprogramma. Ze laten <a href="https://www.mdpi.com/1422-0067/24/23/16689" target="_blank" rel="noopener">twee belangrijke punten zien:</a> - Bij vrouwen met PCOS <b>wordt oestradiol in normale hoeveelheden geproduceerd</b>, maar de concentratie in de folliculaire vloeistof is lager dan verwacht, wat het vermoeden wekt van een intensievere afbraak. <b>- Het geproduceerde oestradiol is </b>echter <b>ineffectief</b>. Terwijl het normaal gesproken de expressie moduleert van talrijke genen die betrokken zijn bij de ontwikkeling van de follikels, wordt deze eigenschap niet gevonden bij PCOS. Het is duidelijk dat <b>de granulosacellen niet reageren op oestradiol</b>, een resultaat dat impliceert dat een exogene bijdrage niet in staat zou zijn om de folliculaire ontwikkeling weer op gang te brengen. Wat nu nog ontdekt moet worden is waarom oestradiol niet werkt zoals verwacht in de follikels van vrouwen met PCOS, in een poging om nieuwe therapeutische benaderingen te ontwikkelen. <p style="font-weight: 400;">In dit verband moet eraan worden herinnerd dat <a href="https://medipodcast.eu/nl/artikel-nl/een-nieuw-gebruik-voor-glp-1-receptoragonisten/">GLP-1 agonisten</a> een mogelijke aanpak lijken te zijn.</p> Veel moed.