Komt vaak voor, maar wordt enorm onderschat, omdat het niet noodzakelijk gepaard gaat met duidelijke klinische symptomen. De cumulatieve incidentie, variatie in prevalentie, remissiepercentages en risicofactoren voor <b>neuropathische pijn (NP) </b>werden beoordeeld aan de hand van gegevens van 1.324 mensen met T1DM die waren ingeschreven in de Epidemiology of Diabetes Interventions and Complications study (follow-up van de Diabetes Control and Complications Trial) en met zelfgerapporteerde NP (begin- en mediane leeftijd 36 jaar, <a href="https://medipodcast.eu/nl/thema/diabetes/">diabetesduur</a> 13 jaar, HbA1c 7,9%). Al deze mensen hadden tussen 1994 en 2020 een jaarlijkse screening ondergaan met het Michigan Neuropathy Screening Instrument (MNSI) en er werden 2 groepen NP gevormd op basis van de aan- of afwezigheid van klinische tekenen van <b>diabetische perifere neuropathie (DPN</b>). Na 26 jaar <ul> <li>De cumulatieve incidentie van NP was 57% en kwam vaak voor (46%) zonder klinische tekenen van PND (MNSI ≤2).</li> <li>De prevalentie van NP was 20% (DPN+ 11% en DPN- 9%).</li> <li>De discrepantie tussen cumulatieve incidentie en prevalentie suggereert <b>frequente remissies</b>.</li> <li>De remissiepercentages op jaarbasis waren vergelijkbaar in beide groepen, ongeacht of er pijnstillers werden gebruikt.</li> <li>Verhoogd HbA1c is de belangrijkste risicofactor voor PN bij beide geslachten en vrouwen blijken vaker PN te hebben zonder klinische tekenen van PND.</li> </ul> Deze studie, gepubliceerd in <a href="https://doi.org/10.2337/dc23-1749" target="_blank" rel="noopener">Diabetes Care</a>, pleit daarom voor screening op NP, zelfs bij afwezigheid van objectieve tekenen van neuropathie tijdens onderzoeken, een houding die zou moeten leiden tot eerdere, effectievere (strengere controle van HbA1c) en beter aangepaste behandeling (het <b>gebrek aan invloed van pijnstillers </b>op remissie betekent dat we kunnen hopen op een lager risico op verslaving/afhankelijkheid aan bepaalde medicijnen).