Het programma van vandaag bevat een artikel in <a href="https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(24)00700-1/fulltext" target="_blank" rel="noopener">The Lancet</a> over een <b>pragmatisch gerandomiseerd gecontroleerd onderzoek in de huisartsenpraktijk</b>. Het doel was om, bij patiënten die klaagden over <b>meerdere persisterende somatische manifestaties, </b>traditionele behandeling in dergelijke gevallen (controlegroep) of dezelfde geïntegreerde behandeling als onderdeel van een symptoomgerichte klinische interventie (interventiegroep) te vergelijken. Deze interventie bestond uit een reeks van maximaal vier opeenvolgende medische consulten over een periode van 3 maanden, waarbij het doel was om een gedetailleerde klinische voorgeschiedenis af te nemen, aandachtig en volledig te luisteren naar wat patiënten te zeggen hadden, rationele verklaringen te bieden voor de gemelde symptomen en patiënten te helpen bij het ontwikkelen van middelen voor zelfmanagement. <b>De vooronderstelling </b>was dat dit tot betere resultaten zou leiden dan traditionele zorg, waarbij de evaluatie na 52 weken gebaseerd was op veranderingen in de Patient Health Questionnaire-15, die de waargenomen ernst van de symptomen meet. <b>En dit was het geval</b>: na 52 weken waren de PHQ-15 scores 14,1 ± 3,7 in de controlegroep vergeleken met 12,2 ± 4,5 in de interventiegroep, waarbij het aangepaste verschil tussen de groepen van -1,82 (95% CI -2,67 -0,97) statistisch significant was in het voordeel van de interventiegroep (p <0,0001). 🡪🡪Het meest interessante is dat, wat betreft de PHQ-15 score, het minimale verschil dat nodig is voor klinische significantie (MCID) een verschil is van 2,3 punten ten opzichte van de beginscore, wat het geval is voor de interventiegroep (14,9 -> 12,2), maar niet voor de controlegroep (15 -> 14,1). Een post-hoc analyse laat zien dat er respectievelijk 4,2, 4,9 en 9,9 patiënten in de interventie zouden moeten worden opgenomen om een patiënt te hebben die een afname van 2,3, 4,6 of 6,9 punten bereikt (d.w.z. MCID, dubbel of drievoudig). Ik laat het aan jou over om zelf te ontdekken welke <b>lessen de auteurs trekken </b>uit hun resultaten en wat ze zeggen over de mogelijke implicaties. En ik dring er vooral op aan om te lezen - het <b><a href="https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(24)01138-3/fulltext" target="_blank" rel="noopener">begeleidende commentaar</a>.</b> Dit boek zal zeker in de smaak vallen bij alle artsen die hun vak naar behoren willen uitoefenen. - het <a href="https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(24)01242-X/fulltext" target="_blank" rel="noopener"><b>redactioneel</b></a>. Als je haast hebt, concentreer je dan op de laatste paragraaf waar je de oorsprong van de titel van dit artikel vindt. Wat ik van dit alles meeneem is dat luisteren, interesse tonen en rekening houden met dingen zijn die iedereen kan doen en die waarschijnlijk helpen om <b>de </b>arts-patiëntrelatie, <b>het welzijn van patiënten </b>en <b>de volksgezondheid te </b>verbeteren. Geniet van uw vakantie als het zover is.