De prevalentie van type 2 diabetes (T2D) neemt gestaag toe en een aanzienlijk deel van deze toename kan worden toegeschreven aan de vroege vormen, die steeds jongere mensen treffen. Helaas is dit niet anekdotisch, aangezien T2DM in een vroeg stadium een slechtere prognose heeft dan T2DM in een later stadium.
Dit wordt bevestigd door resultaten op basis van zeer langdurige follow-up (tot 30 jaar en een mediaan van 17,5 jaar) van 4.550 personen tussen 25 en 65 jaar met nieuw gediagnosticeerde T2DM die deelnamen aan de United Kingdom Prospective Diabetes Study (UKPDS). De onderzoekers vergeleken hun uitkomst naargelang hun diabetes was begonnen voor hun 40e of op hun 40e en ouder.
Ze rapporteren in The Lancet Diabetes & Endocrinology dat, vergeleken met de normale bevolking, gestandaardiseerde sterftecijfers significant hoger zijn bij vroege T2DM (3,72) dan bij latere T2DM (1,54).
Andere gegevens in het vrij toegankelijke artikel.
Factoren die betrokken kunnen zijn bij deze resultaten zijn onder andere langdurig hogere HbA1c-waarden, meer uitgesproken insulineresistentie, meer uitgesproken verlies van ß-celfunctie en eerder optreden van microvasculaire complicaties.
Moraal:
Mensen met T2D in een vroeg stadium vormen een bijzondere risicogroep. Daarom moeten ze nauwlettend in de gaten worden gehouden, ondersteund en worden aangemoedigd in hun inspanningen. En om dit te doen zijn tijd, luisteren, speeksel en empathie uitstekende hulpmiddelen.
