Controleer eerst en vooral of de behandeling geschikt is voor de situatie, of niets de doeltreffendheid ervan in de weg staat en of ze correct wordt opgevolgd. En als alles in orde lijkt te zijn, kijk dan naar andere factoren en in het bijzonder naar <b>endogene hypercortisolisme</b>. Als onderdeel van een prospectief observationeel multicentrisch onderzoek bij 1057 proefpersonen met type 2-diabetes bij wie het HbA1c tussen 7,5 en 11,5% lag (gemiddeld 8,8 ± 1%) ondanks behandeling met ten minste twee hypoglykemie middelen, rapporteerde een Amerikaans team in <b>Diabetes </b>Care dat de cortisolsecretie >1,8 µg/dl aanhield na een <b>suppressietest met dexamethason </b>1 mg bij bijna een kwart van de geteste proefpersonen (23,8%). Deze prevalentie stijgt tot 33% of meer bij proefpersonen met hartaandoeningen of hypertensie die moeilijk onder controle te houden is (3 of meer antihypertensiva). Opgemerkt moet worden dat obesitas (het klassieke klinische teken van hypercortisolisme) niet opvalt als risicofactor (het is juist een lage BMI die wordt geassocieerd met een verhoogd risico), wat betekent dat verdenking niet alleen kan worden gebaseerd op het klinische uiterlijk van patiënten. Bij 34,7% van de deelnemers met bevestigd hypercortisolisme <b>werden bijnierafwijkingen </b>op beeldvorming vastgesteld. Meer details in <a href="https://doi.org/10.2337/dc24-2841" target="_blank" rel="noopener">het open artikel</a>.