Ook al wordt ons soms het tegendeel wijsgemaakt, alle resultaten (of ze nu significant zijn of niet) van een onderzoek waarin het primaire eindpunt niet is gehaald, zijn geen vaststaande feiten. Deze resultaten zijn slechts mogelijke pistes die gevolgd kunnen worden, <strong>hypotheses die bevestigd moeten worden</strong> door nieuwe studies die specifiek ontworpen zijn om aan te tonen dat wat eerder gesuggereerd werd inderdaad overeenkomt met de realiteit. Dat is allemaal goed en wel, maar betekent dit dat we blindelings kunnen vertrouwen op de resultaten van positieve onderzoeken, d.w.z. onderzoeken die een significant <strong>resultaat hebben laten zien op het belangrijkste beoordelingscriterium</strong>? <h2>Met het volgende artikel kun je die vraag zelf beantwoorden!</h2> Op 12 oktober publiceerde The Lancet online de resultaten van METHODS, een gerandomiseerde, dubbelblinde, multicentrische Australische studie waarin het effect van methotrexaat versus placebo werd geëvalueerd<strong> bij symptomatische digitale artrose met synovitis</strong> gevisualiseerd op MRI. Het <strong>primaire eindpunt</strong> was de afname in pijnscore, beoordeeld op een visuele analoge schaal van 100 mm 6 maanden na randomisatie. <a href="https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(23)01572-6/fulltext#seccestitle10" target="_blank" rel="noopener">Resultaten</a> rapporteerde een gemiddelde afname van 15,2 mm in de methotrexaat arm en 7,7 mm in de placebo arm, dus een aangepast gemiddeld verschil van 9,9 mm, een <strong>statistisch significant resultaat</strong> (p=0,037), maar... In artrose-onderzoeken moet er, om als <strong>een klinisch significante</strong> verbetering te worden beschouwd, ten minste een absolute verandering zijn van ten minste 15 mm (in dit geval 15,2) of een relatieve verandering van 20% ten opzichte van de uitgangswaarde (in dit geval 25%). <strong>Het is aan jou om te beslissen</strong> of de verkregen resultaten het waard zijn om 6 maanden methotrexaat en 5 mg foliumzuur per dag voor te schrijven om het risico op bijwerkingen te beperken, of dat het beter is om te proberen de patiënten te identificeren die er echt baat bij hebben.