In een onderzoek met meer dan 400.000 ogenschijnlijk gezonde mannen in de leeftijd van 50 tot 69 jaar zonder tekenen van urineverlies, werd iets minder dan de helft gevraagd om een PSA-test te doen. Na 15 jaar was er een <b>zeer klein verschil in specifieke sterfgevallen </b>tussen de mannen die werden uitgenodigd voor een PSA-test (0,69%) en de mannen die niet werden uitgenodigd (0,78%), d.w.z. een verschil van minder dan 1 sterfgeval (0,09%) per 1.000 deelnemers tussen de twee groepen. <h2>Maar dat is niet het hele verhaal</h2> In feite toont de analyse aan dat PSA-testen leidden tot <b>overdiagnose van </b>prostaatkanker. Ongeveer 1 op de 6 kankers die uitsluitend op basis van PSA-metingen werden gedetecteerd, resulteerden in onnodige behandeling (kankers die geen schade zouden hebben veroorzaakt in de loop van het leven van de persoon), maar hadden een aanzienlijke negatieve psychologische impact en stelden de patiënt bloot aan talrijke lichamelijke bijwerkingen (post-biopsie infecties, erectiestoornissen en blaas- en darm continentieproblemen). Tegelijkertijd moeten we ook het <b>"falen" van vroegtijdige opsporing </b>van bepaalde agressieve kankers betreuren. Al met al wegen de nadelen zwaarder dan de voordelen. Denk hier eens over na voordat je een PSA-test aanbiedt aan een patiënt, alleen maar omdat hij of zij in de zestig is! Lees er alles over in het <a href="https://jamanetwork.com/journals/jama/fullarticle/2817322" target="_blank" rel="noopener">Journal of the American Medical Association</a>.